Otwarcie wystawy 3 października (czwartek) o godz. 18.00
Wystawa czynna do 25 października 2019 r.
Mała Galeria JOKiS.
Piotr Burger, urodzony w 1959 roku w Krośnie. Absolwent PLSP im. Stanisława Wyspiańskiego w Jarosławiu. Jest członkiem ZPAP.
Pracuje w Muzeum Rzemiosła w Krośnie. Zajmuje się rzeźbą, fotografią, konserwacją starych mebli i przedmiotów. Pisze teksty poetyckie.
Zorganizował 10 wystaw indywidualnych m.in. w Krosnie, Warszawie, Dukli w Zalagerszeg (Węgry). Brał udział w ogólnopolskich i międzynarodowych wystawach zbiorowych.
Za swoją pracę otrzymał III nagrodę na X Biennale Plastyki Krośnieńskiej w 2002 r. oraz na 6. Międzynarodowym Biennale Artystycznej Tkaniny Lnianej „Z Krosna do Krosna” w 2012 r. W 2008 roku wydał autorską książkę pt.: „Twarze”, gdzie zaprezentował własną twórczość literacką i plastyczną. Prowadzi wykłady o sztuce podczas których składa swoje prace.
W Małej Galerii Jarosławskiego Ośrodka Kultury i Sztuki zaprezentuje wystawę pt.: „Assemblage”.
Tytuł zdradza temat wystawy i kieruje uwagę w stronę artystycznych kolaży i trójwymiarowych kompozycji.
Asamblaż (fr. assemblage, tłum. gromadzenie/zbieranie/zbiór) – forma artystyczna, będąca odmianą kolażu , według której tworzy się trójwymiarowe kompozycje z przedmiotów gotowych. To praca złożona z różnego rodzaju przedmiotów codziennego użytku, bezużytecznych fragmentów, form naturalnych, wszelkich możliwych obiektów, które nie są stworzone przez autora asamblażu, ale jedynie przez niego użyte, a czasem także specjalnie spreparowane, czy przystosowane (np. pomalowane, odłączone od całości, połączone z czymś innym, zniszczone).
Asamblaż może mieć postać jednego obiektu powstałego z połączenia innych lub może stanowić rodzaj zbioru, kolekcji przedmiotów Poszczególne fragmenty w asamblażu mogą być ze sobą sklejone, związane, umieszczone w rodzaju wspólnego pojemnika, luźno położone, powieszone obok siebie itd.
Dzięki asamblażom z fragmentów tworzone są nowe znaczenia, powstają nowe związki między znaczeniami, które niosą ze sobą składowe części.
Termin asamblaż został wprowadzony we wczesnych latach pięćdziesiątych XX w. przez Jeana Dubuffeta, który stworzył serię kolażów z użyciem skrzydeł motyli i nadał cyklowi nazwę assemblages d’empreintes. Należy tutaj jednak zwrócić uwagę, że z użyciem „nieartystycznych” tworzyw eksperymentowali już wcześniej wielcy kubizmu: Marcel Duchamp i Pablo Picasso, a także dadaiści (np. kolaże Kurta Schwittersa czy Maxa Ernsta). Jeana Dubuffeta można zatem uznać jedynie za twórcę nazwy tej techniki.
W 1961 roku w Museum of Modern Art w Nowym Jorku zorganizowano wystawę „Sztuka Asamblażu” (The Art of Assemblage), gdzie swoje prace wystawiali m.in. Georges Braque, Joseph Cornell, Jean Dubuffet, Marcel Duchamp, Pablo Picasso, Robert Rauschenberg, Man Ray i Kurt Schwitters.
Prekursorem asamblażu w Polsce był Władysław Hasior, należący do grona najwybitniejszych współczesnych artystów polskich. Asamblaże tworzył również Tadeusz Kantor, który zainicjował właściwie nową formę tej sztuki, czyli ambalaż (od franc. emballage – opakowanie). Był to rodzaj obrazu, na który artysta naklejał różnorodne przedmioty.
Do twórców uprawiających asamblaż można zaliczyć Włodzimierza Borowskiego oraz z przedstawicieli młodego pokolenia Piotra Woźniaka.
Opracowała Zofia K.
