Wystawa pedagogów i uczniów Technikum Fotografii i Multimediów Zespołu Szkół Innowacyjnych w Jarosławiu.
Uroczyste otwarcie wystawy zaplanowano 13 października o godz. 13.00
Ekspozycja potrwa do 8 listopada 2022 r.
Galeria Rynek 6
Zapraszamy!
Wystawiający: Wiktoria Duża, Wiktoria Kędracka, Monika Fedan, Karol Pałys, Edyta Wojdyło, Julia Kotarba, Anastazja Różańska, Małgorzata Kiełt, Paulina Łuc, Julia Mrozowicz, Radosław Baj, Renata Stefanowska-Drewniak, Tomasz Bieniasz, Karolina Stępień, Julia Zub, Amelia Żołnierz, Andżelika Dyndał, Wiktoria Kubas, Patrycja Maszlanka, Patrycja Motyka, Małgorzata Pazyniak, Julia Szakiel.
W prezentowanych pracach można znaleźć na dwa główne motywy. Oglądając portrety, zwraca uwagę przedstawiona na nich codzienność, zwyczajny stan i czynności związane z życiem codziennym. Druga grupa wyróżniona w cyklu wydaje się skupiać bardziej na estetycznej prezentacji ludzkiego wizerunku. Ujęcia są bardzo przemyślane, dopracowane, autorzy zadbali o każdy szczegół. Na każdym zdjęciu widoczna jest wysoka estetyka zdjęć. Odbiorca fotografii ma przestrzeń do własnej interpretacji, oceny i odbioru.
Celem przygotowania tych portretów było znalezienie odpowiedzi na pytania jak uczniowie postrzegają portret i jego rolę, co jest dla nich najważniejsze w portrecie, do czego służą portrety, do czego dziś służy portret, czy wystarczy jedno zdjęcie, żeby pokazać osobę, czy portret to opowieść o człowieku?
Podsumowując: cykle skupione są wokół życia codziennego oraz wizerunku człowieka w ogóle. Jakość prezentowanych prac, ich różnorodność, pomysł na wykonanie portretów oraz estetyka wykonania są na bardzo wysokim poziomie. Należy podkreślić, że uczniowie nie posługiwali się programami graficznymi, nie retuszowali zdjęć, nie korygowali niedoskonałości modeli. Świadczy to o chęci autentycznego przedstawienia osoby. Przedstawione na zdjęciach osoby są bardzo naturalne, zachowują się swobodnie i wykonują normalne czynności tak jak na co dzień. Prace cechuje również porządek w kadrze, brak zauważalnych elementów odwracających uwagę od modela.
Większość prac oprawiona jest w pionie, z bliska, w ciasnym kadrze, co wskazuje na próbę skupienia uwagi widza tylko na modelu i wszelkich rekwizytach, z których korzystał. Czynności, które wykonują prezentowane osoby dotyczyły nauki i pracy, czasu wolnego, dbania o siebie, wypoczynku, pasji modela. Zdjęcia nie dotykają żadnych wrażliwych obszarów ludzkiego życia, nie są pokazywane trudne sytuacje, nie widać trudnych emocji, zmagań modelki z przeciwnościami losu czy problemami nawet w życiu codziennym. Wszystkie serie skupiają się na przyziemnych czynnościach życia codziennego. Biorąc pod uwagę emocje wyrażane na zdjęciach, można zauważyć, że wspólnym elementem prac jest spokój i naturalność modela. Dzieje się tak prawdopodobnie dlatego, że zdjęcia zostały zrobione przez kogoś bliskiego osobie na zdjęciu. Według autorów, wyborowi modeli sprzyjał czas pandemii, izolacji i kwarantanna. Pozostali w domu członkowie rodziny byli łatwo dostępnymi przedmiotami do sfotografowania.
Na podstawie przedstawionych prac widać wyraźnie, że uczniowie nie skupili się na ukazaniu i utrwaleniu wizerunku samej modelki, ważna okazała się również historia. Wszystkie cykle są próbą przedstawienia historii modela, w tym przypadku historii człowieka w jego naturalnym środowisku domowym. Widz dowiaduje się, jak wygląda dzień osoby na zdjęciu, często są to ujęcia intymne, takie jak ujęcia w szlafroku, podczas toalety czy spożywania posiłków. Cykle nie przedstawiają człowieka jako całości, są wyselekcjonowanymi fragmentami życia. Biorąc pod uwagę emocje, nie można ich jednoznacznie nazwać. W takim przypadku podlegają one interpretacji przez odbiorcę. Widać wyraźnie, że autorzy szukają czegoś więcej niż tylko pokazania osoby. Są próbami opowiedzenia historii, autentycznej lub za pomocą kreacji. Wykorzystanie kreacji jako środka wyrazu artystycznego świadczy o dużej świadomości artystycznej autora. Tworzenie historii to coś więcej niż fotografowanie istniejących sytuacji. W tym przypadku autorzy przekroczyli pewne granice, dodali coś od siebie. Tworzenie opowieści o człowieku to fantazja autora, ale może też okazać się dla odbiorców ciekawym i zaskakującym zjawiskiem (Artysta, Emilia i Askania).
źródło: Renata Stefanowska-Drewniak